ยุคันตวาต ๓ ...ภาคสงครามพระเจ้าอลองพญา บทท้าย

   
                 =================================================================

           ...โชคชะตา! ...นั่นคือสิ่งที่ไกรไม่เคยคิดจะเชื่อมาก่อนในชีวิต ...ชายหนุ่มเชื่อเสมอว่าเขาสามารถลิขิตชีวิตของตนเองได้ด้วยผลจากการกระทำของตัวเอง ...และถ้าหากเขาเชื่อเช่นนั้นจริงๆ ผลของการกระทำของเขาที่เคยเชื่อเสมอว่าได้ทำไปอย่างถูกต้องเหมาะสมแล้ว ก็กำลังจะเล่นตลกกับชีวิตของชายหนุ่มแล้ว

        ...และยังเป็นเรื่องตลกที่ไกรรู้สึกขำไม่ออกเลยสักนิดเดียว...

     ...ทุกสิ่งที่ไกรได้กระทำ เขาไม่เคยสำนึกเสียใจ ...และไม่อาจจะสำนึกเสียใจได้...

     ...ถ้าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้เรียกว่า โชคชะตาเล่นตลก เขาก็จะนำแสดงบนเวทีตลกฉากนี้เอง!...

 

     ...เพื่อสร้างนคราอันยืนยงที่จะคงอยู่ไปชั่วกาล...จำต้องกลายเป็นมารร้ายผู้ทำลายทุกสรรพสิ่ง  เพื่อยอดอ่อนที่กำลังเติบโตได้รับแสง จำต้องโค่นไม้ใหญ่ที่ทรุดโทรม...เพื่อให้ประวัติศาสตร์เป็นไปอย่างที่ควรเป็น ข้าขอเป็นศัตรูแห่งมหาชน!...

          
        " ...เรา คือผู้ที่อยู่ภายใต้เงามืดอันอนัธกาล...ผู้เขียนประวัติศาสตร์อันสว่างไสว ด้วยมือของเรา... ทุกกฎเกณฑ์ ทุกข้อผูกมัดล้วนไม่สามารถผูกมัดเราไว้ได้...อนิจจัง คิอสิ่งที่เราเชื่อถือที่สุด...

                               ยุ...คลนัยน์บอดค้น               ไขว่ธรรม

                              คัน...นั้นสุดทุกสิ่งกรรม            บ่แน่

                              ตะ...ตรึงกรอบกฎนำ              ทั่วผู้

                             วาต...แลสรรพแท้                  เพียงแค่ยอมรับ...  "

                                               (ขอขอบคุณคุณทอง ธารแพ ผู้เป็นเจ้าของบทโคลงนี้มา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ)

              * นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของตัวผู้เขียนเอง...เหตุการณ์ สถานที่ และบุคคลที่มีชื่ออยู่ภายในนิยายเป็นเพียงเหตุการณ์ สถานที่ และบุคคลที่ถูกสมมติขึ้นเท่านั้น...ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ สถานที่ หรือบุคคลที่มีตัวตนอยู่จริงในประวัติศาสตร์แต่อย่างใด *

...........................................................